Historia marki  Bergans

System nośny Spine – Plecak Glittertind

2012

Kiedy chodzisz Twoje ciało wykonuje całe mnóstwo różnych ruchów. W oparciu o tą wiedzę Norwegowie z Bergans stworzyli innowacyjny system nośny Spine oraz wykorzystujący tą technologię, podążający za ruchami Twojego ciała, plecak Glittertind. Rdzeniem dla systemu nośnego Spine jest wykonana ze stali sprężynowej rama. Tego tupu konstrukcjaa nie jest przypadkowa. System nośny przypięty jest do plecaka w środkowej częsci tylnego panelu, co gwarantuje swobodę przy poruszaniu się. Można zaryzykować stwierdzenie, ze Spine porusza się w sposób łudząco podobny do Twojego własnego kręgosłupa.

Wełna z merynosów w ofercie marki Bergans of Norway

2012

Ciepłe, miękkie w dotyku, szybkoschnące, w stu procentach naturalne oraz wysoce wszechstronne. Produkty z wełny merynosów marki Bergans to znakomite rozwiązanie jeśli Twoim zamiarem są outdoorowe wędrówki przy dużej wilgotności powietrza oraz niskiej temperaturze, a nawet wtedy kiedy na dworze jest ciepło. Wełniane włókna zapewniają znakomity balans termiczny – nie tylko zatrzymują ciepło, gdy jest zimno, ale i skutecznie chłodzą, gdy jest gorąco. Co więcej, wełna merino zachowuje swoje właściwości termoizolacyjne nawet przy dużej wilgotności powietrza i w naturalny sposób wypiera  nieprzyjemne zapachy powstające przy osadzaniu się potu. Do każdej części garderoby z wełny merino dołączany jest unikatowy woreczek z włókniny Tyvek®.

Cecilie Skog & Rune Gjeldnes

2011, Nordpolen – Pierwsze lato

Swoją ekspedycję kajakową na biegun północny Cecilie Skog i Rune Gjeldnes rozpoczęli latem 2011 roku. Ich celem było dostanie się do punktu, w którym miał na nich czekać lodołamacz. Zrealizowanie wcześniejszych założeń utrudniła Norwegom niespodziewanie duża ilość lodu na wodach. Cecilie i Rune byli tym samym zmuszeni do zakończenia swojej wyprawy i cofnięcia się do stałego lądu. Mimo to – nawet jeśli samą ekspedycję należy uznać za nieudaną – wyprawa ta pozostaje sukcesem.

Cecilie Skog & Ryan Waters

2010, Antarktyda

W roku 2010 Cecilie Skog i Ryan Waters dokonali pierwszego w historii zupełnie samodzielnego i niewspartego finansowo przekroczenia Antarktydy. Podróż przez ponad 1800 km kontynentu antarktycznego zajęła norweskim podróżnikom 70 dni.

Latarnia Środowiskowa

2010

Marka Bergans spełnia wymogi i jest oficjalnie uznawana przez Latarnię Środowiskową (Miljøfyrtårnet).

Założeniem programu Miljøfyrtårnet jest zachowanie szeroko pojętej równowagi ekologicznej oraz zmniejszenie emisji gazów cieplarnianych. Jako marka, która uzyskała poparcie Latarni Środowiskowej spełniamy wymogi odnoszące się do środowiska pracy, konsumpcji energii, pozyskiwania surowców, zarządzania odpadami, transportu oraz emisji gazów cieplarnianych.  

Nagroda za Znakomity Design przyznana przez Norweskiego Konsula Designu

2009

Będącemu częścią kolekcji z 2009 roku namiotowi Wiglo przyznano nagrodę w kategorii Znakomity Design. Nagrodę przyznał Norweski Konsul Designu.

Norweska Inicjatywa na rzecz Etycznego Handlu (IEH)

2009

Marka Bergans została członkiem IEH w lutym 2009 roku. Po uzyskaniu członkostwa zobowiązaliśmy się do pracy w zgodzie z wytycznymi IEH dotyczącymi dokonywania zakupu. Warto w tym miejscu wspomnieć chociażby  poprawę naszego łańcucha dostaw przy uwzględnieniu praw człowieka, prawa pracy, rozwoju czy środowiska.

K2

2009, Rolf Bae, Cecilie Skog, Lars Nessa oraz Øystein Stangeland

Członkini Teamu Bergans, Cecilie Skog zdobyła szczyt K2 pierwszego sierpnia, natomiast Rolf Bar – jej partner tak w podróży, jak i w życiu – zdecydował się zawrócić z powodu zmęczenia i choroby wysokościowej. Rolf zaczekał na żonę, by wspólnie z nią kontynuować wędrówkę z powrotem. W czasie zejścia od ściany oderwał się serak, który przeciął wszystkie liny i porwał norweskiego himalaistę. Będzie nam Cię brakować, Rolf.

Ekspedycja na Wieże Trango

2008, Rolf Bae, Stein Ivar Gravdal, Bjarte Bøe oraz Sigurd Felde

W 2008 roku, Rolf Bar, Stein Ivar Gravdal, Bjarte Bø oraz Sigurd Felde zdobyli szczyt Great Trango Tower (6286 m) w Karakorum, w Pakistanie, pokonując szlak Norwegian Buttress. Zespół himalaistów spędził 27 dni na wspinaczce oraz 30 godzin na schodzeniu ze szczytu. Była to druga zwieńczona sukcesem próba zdobycia szczytu tym szlakiem.

Rune Gjeldnes

2006 , Antarktyda, Najdłuższa z Wypraw  

Rune Gjeldness, członek Teamu Bergans, pomyślnie ukończył Najdłuższą z Wypraw (The Longest March), trwającą trzy miesiące, ciągnącą się przez niemal 5000 kilometrów samotną wyprawę na nartach przez niegościnne rejony bieguna południowego. Całą wyprawę pokonał bez wspomagania z zewnątrz, co było pierwszym w historii wyczynem tego typu. Szlak, którym podążał ciągnął się od pokrytej lądolodem Ziemi Królowej Maud aż do Zatoki Terra Nova. Przez kilka ostatnich tygodni wyprawy Rune zmuszony był podróżować pieszo, gdyż stracił jedną z płóz swoich sani.

Łączny dystans wyprawy porównać można z odległością dzielącą Nowy York i San Francisco. Sama ekspedycja miała również wymiar naukowy. Podczas wyprawy Gjeldnes przeprowadzał regularne badania krwi, które miały być później poddane analizie w celu lepszego zrozumienia działania ludzkiego systemu immunologicznego w ekstremalnych warunkach.

Rune Gjeldness ma na swoim koncie najdłuższą wyprawę narciarską bez zaopatrzenia oraz najdłuższą wyprawę narciarską w ogóle. Jest też jedyną osobą, która dotarła na oba bieguny oraz Grenlandię bez uzupełniania zapasów.

Na nartach w Mount Everest

2006, Tormod Granheim oraz Thomas Olsson

Członkowie Teamu Bergans, Norweg Tormod Granheim, jego kolega ze Szwecji – Tomas Olsson – oraz fotograf Fredrik Schenholm podeszli Everest of strony tybetańskiej wiosną 2006 roku. Granheim podjął mozolną próbę zdobycia szczytu (8850 m) z wysuniętej bazy położonej na wysokości 6400 metrów nad poziomem morza. Po nieprzerwanym, dwudziestoczterogodzinnym wysiłku, Granheim połączył swoje siły z Olssonem.

Pokonanie szlaku, którym wówczas podążali, zwanym drogą Mallory’ego, z reguły zabiera alpinistom 5 dni. Następnie duet Granheim-Olsson udał się ku Północnej Ścianie, pokonując Wielki Kuluar Nortona, niezwykle stromą, wysoką na 3000 metrów ścianę górską. Niedaleko szczytu narta Olssona złamała się, czyniąc atmosferę całej ekspedycji jeszcze bardziej napiętą. Klif przecinający kuluar zmusił alpinistów do wykonania zjazdu na linie. Podczas zjazdu wyrwał się przelot i Tomas spadł w niemal dwukilometrową przepaść. Granheim samotnie osiągnął grań North Col.

 Została wówczas zorganizowana pierwsza akcja ratunkowa helikopterem po tybetańskiej stronie Mount Everestu.

Biegun południowy  & Masyw Vinsona

2005-2006, Rolf Bae, Cecilie Skog oraz Per Henry Borch

Cecile Skog, Rolf Bar oraz Per-Henry Borch zdobyli biegun południowy. Wyprawa zajęła podróżnikom 36 dni, a jej łączny dystans obejmował przeszło 900 km. Cecile zdawała się jednak wciąż mieć plany co do Antarktydy. Chciała zdobyć Masyw Vinsona, najwyższy masyw na kontynencie antarktycznym o wysokości 4897 m n.p.m. Skog zdobyła szczyt w drodze powrotnej z najbardziej wysuniętego na południe punktu na Ziemi 9 stycznia 2006 roku.

71° N

2001

Norweski program telewizyjny, którego uczestnicy zmagają się ze sobą pośród przytłaczającego i dzikiego norweskiego krajobrazu, by w końcu dotrzeć do punktu leżącego na 71 stopniu szerokości geograficznej północnej często nazywa się Najpiękniejszą Wyprawą Roku.

Mordercza wyprawa, podczas której zarówno sprzęt, jak i sami uczestnicy poddawani byli najcięższym próbom, ma swój początek w Lindesnes, skąd uczestnicy dotrzeć musieli aż na skalisty Nordkapp, tj. Przylądek Północny. Każda odsłona tego reality show to przygoda sama w sobie. Dołączenie marki Bergans do tego przedsięwzięcia było więc rzeczą naturalną. Nasze produkty poddawano wielokrotnym testom, stąd wiemy, że spełniają one oczekiwania, które pokładają w nich uczestnicy programu.

Odkąd staliśmy się częścią tego przedsięwzięcia, tj. w 2001 roku, udostępniamy na potrzeby programu naszą odzież, plecaki, namioty, śpiwory oraz kanadyjki. Każdego roku tworzymy odrębną linię produktów wyłącznie z myślą o 71° N. Są to produkty o wysokim standardzie, jedne z najlepszych w naszej ofercie.

Membrana DERMIZAX ™

1996, rozszerzenie oferty o wielokrotnie nagradzaną membranę poliuretanową Dermizax™

Na rynek norweski wkracza uznana membrana Dermizax™.

Co kryje się za nazwą Dermizax™?

Dermizax™ to bardzo wydajny materiał produkowany przez japoński koncern Toray, który świetnie oddycha, nie przepuszcza wiatru i charakteryzuje się wysoką wodoodpornością. Materiał zaprojektowano tak, aby chronił użytkownika we wszystkich warunkach outdoorowych, zapewniając mu przy tym jak największy komfort.

Membrana Dermizax™ posiada właściwości hydrofilowe. Jej działanie opiera się na ruchu cząsteczek, co odróżnia ją od większości membran dostępnych na rynku, które mają strukturę mikroporową. Jest to niezaprzeczalny atut membrany Dermizax™, który sprawia, ze produkty użyte z tego materiału należą do najlepszych na rynku.

Zmiana siedziby firmy Bergans

1996

Bergans przenosi się z Drammen do Hokksund. Miejsce to pozostaje siedzibą firmy do dnia dzisiejszego.

Rune Gjeldnes & Torry Larsen

1996-2000 Wyprawa na Ocean Arktyczny

Członkowie Teamu Bergans, Tune Gjeldnes i Torry Larsen najpierw zaplanowali, a później pomyślnie ukończyli ekspedycję “Arctic Ocean 2000” – trwającą 109 dni wyprawę o łącznym dystansie 2100 kilometrów. Gjeldnes i Larsen jako pierwsi pokonali Ocean Aktryczny bez wspomagania z zewnątrz.

Siedziba Bergans staje w płomieniach

1986

Ma miejsce prawdziwa tragedia, siedzibę Bergans ogarniają dwa potężne pożary.

W 1968 w siedzibie Bergans wybuchł pożar, który jednak ma się nijak do tragedii z roku 1986 kiedy ogień strawił fabrykę norweskiej firmy, nie pozostawiając praktycznie niczego – ostało się tylko kilka betonowych belek. Firma straciła wówczas dobra o łącznej wartości 20 milionów koron norweskich, w tym bezcenne projekty produkcyjne. Pracownicy Bergans zmuszeni byli wykupić ze sklepów sportowych swoje własne produkty, żeby móc je później rozebrać na części i odtworzyć utracone szkice.

Wszystkie towary na sezon ’86 – ’87 przepadły w pożarze, co umożliwiło konkurentom przejąć udziały Bergans na rynku outdoorowym. Firma była nieubezpieczona, a jej sytuacja finansowa była wówczas beznadziejna – szanse na odzyskanie utraconych udziałów były znikome. Dzięki ciężkiej pracy fabryka została jednak odbudowana, a już w następnym roku ruszyła produkcja w jednej z najnowocześniejszych wówczas fabryk w całej Norwegii.

Udzialy na rynku bezpowrotnie przepadły, a w sytuacji wejścia na rynek marek międzynarodowych, osiągnięcie zysków nie było możliwe. W związku z powyższym, fabrykę Nord-Odal zamknięto w 1990 roku.

Odzież robocza Bergans

1978

W 1978 marka Bergans do weszła na rynek szeroko pojętej odzieży roboczej. Odzież roboczą Bergans tworzono z myślą o pracownikach fizycznych wielu branż, mowa tu chociażby o branży budowlanej czy ogrodniczej.

Teltproduksjon

1973

Bergans poszerza swoją ofertę o namioty.

Bergans Fishot

1973

W swojej historii Begans wypuścił na rynek wiele innowacyjnych produktów, Fishot z 1973 roku zdecydowanie można uznać za jeden z nich. Była to ciekawa alternatywa dla tradycyjnej wędki. Niepotrzebny był tu zamach wędką – haczyk wystrzeliwano z procy, do której doczepiono kołowrotek. 

Opinie wędkarzy  na temat nietypowego produktu Bergans były podzielone. Wielu z nich wychodziło z założenia, że wędkarstwo sportowe z użyciem procy to nieporozumienie. Co więcej, plastik, z którego produkowano Fishot często się łamał, co sprawiało, że naciągnięta gumka procy boleśnie raniła twarz wędkarza. Sprzedano bardzo niewiele egzemplarzy procy wędkarskiej Fishot, trzeba jednak przyznać, że zainteresowanie produktem było bardzo duże, a w prasie można było znaleźć mnóstwo recenzji. 

Zamek Bergans

1971, wzgórze na Antarktydzie nazwane na cześć Ole F. Bergana

Ten uformowany na podobieństwo zamku, wystający z lądolodu na wysokość 1590 metrów nunatak znajduje się na terenie Antarktydy. Zamek Bergans nazwano od nazwiska wynalazcy Ole F. Bergana za wkład w badania polarne oraz liczne ekspedycje na terenie antarktycznym. Wzgórzu oficjalnie przydzieliła nazwę w 1971 Komisja Ustalania Nazw Geograficznych na Antarktydzie (UK Antarctic Place-Names Committee).

Składane kanadyjki

1970, Nowa linia produktów

Produkcja ruszyła we wczesnych latach 70tych w oparciu o patent, który umożliwiał złożenie ramy bez użycia narzędzi.

Początkowo, pokładom kanadyjek nadawano zaokrąglony kształt, z czasem jednak pokłady przyjęły kształt gruszki, a w ofercie pojawiło się kilka modeli łodzi. Niektóre z nich były zwrotne i charakteryzowały się dobrą manewrowością. Inne charakteryzowała znakomita stabilność i większa prędkość maksymalna.

W ofercie dostępne były tak łódki jednoosobowe, jak i rodzinne kanadyjki czteroosobowe. Kanadyjek Bergans używano na terenie całego globu, a w szczególności na większych rzekach Alaski i Kanady.

Pożar

1968, fabryka w Odalen

Pożar wybuchł w fabryce Bergans w 1968 roku.

Bergans extreme anorak

Nowe standardy

Święta wielkanocne z 1967 roku przeszły do historii jako czas tragicznych wypadków, które dotknęły w tym roku wielu obywateli Norwegii. W czasie Wielkiego Tygodnia straciło życie łącznie 36 osób. Alpiniści zwrócili wówczas uwagę na złej jakości sprzęt, który mógł być powodem śmierci wspinaczy.

Innym wyjaśnieniem tragedii z 1967 roku jest pogoda, która poddała umiejętności wspinaczy ciężkim próbom i ostatecznie odniosła zwycięstwo. Było bardzo zimno, a porywisty wiatr oznaczał pogorszoną widoczność. Przy tak ekstremalnych warunkach pogodowych wielu ludzi zboczyło ze szlaku i zabłądziło, co często kończyło się śmiercią przed zamarznięcie. Po Świętach wielkanocnych Bergans przetestował nowy model anoraka dostosowany do ekstremalnych warunków pogodowych. Kurtkę nazwano ekstremalnym anorakiem Bergans (Bergans’ extreme anorak).

W 1971 roku Tor Larsen nawiązał kontakt z Bergans. Norweska marka miała zaopatrzyć polarną ekspedycję alpinisty na Ziemię Króla Karola w archipelagu Svalbard. Polarnikowi zależało na namiocie typu igloo oraz anorakach Nansen. Po twardych negocjacjach, Larsen wyruszył na wyprawę z namiotem igloo, dwoma anorakami Nansen oraz dwoma anorakami Extreme. Po powrocie przyznał, że podczas wyprawy dochodziło do kłótni o kolejność zakładania anoraków Extreme, co stanowiło dla Bergans potwierdzenie tego, że ich produkt jest dobry. Ostatecznie, Bergans’ extreme anorak okazał się pierwszym anorakiem, który spełniał rygorystyczne normy narzucone po tragicznych wypadkach z 1967 roku przez Norweską Komisję Górską (Norwegian Mountain Commission).

Bergans otwiera nową fabrykę

1967, Odalen

Dzięki funduszom i współpracy z gminą Nord Odal, doszło do porozumienia w sprawie otwarcia nowej fabryki na terenie gminy. Tym sposobem siedziba firmy Bergans została przeniesiona z Øvre Slottgate 5 w Oslo do Nord Odal. 

Śpiwory Bergans

1960    

Początki produkcji śpiworów Bergans datuje się na rok 1960. Śpiwory szyto z bawełny, za wypełnienie służył natomiast materiał Elaston. Kiedy wśród klientów pojawiło się zapotrzebowanie na mniejsze i lżejsze śpiwory, postanowiono zmienić dobór materiałów. Śpiwory zaczęto wypełniać puchem, a na materiał zewnętrzny wybrano nylon.

Obecne technologie umożliwiają zeszycie materiałów w taki sposób, że powstałe szwy są zupełnie wodoszczelne. Wypełnienie syntetyczne jest znacznie lżejsze niż niegdyś, w dodatku lepiej ogrzewa i schnie szybciej niż puch. Dzięki temu nasza  bieżąca oferta śpiworów jest niezwykle urozmaicona. Każdy klient powinien znaleźć śpiwór odpowiadający jego indywidualnym potrzebom. 

Sir Edmund Hillary

1953, MOUNT EVEREST

Sir Edmund Hillary oraz nepalski Szerpa Tenzing Norgay zostali pierwszymi wspinaczami, którzy dokonali wejścia na Mount Everest. Obaj byli częścią zespołu ekspedycyjnego na najwyższą górę Ziemi, kierownikiem której był John Hunt. Hillary został umieszczony na liście najbardziej wpływowych ludzi XX wieku według magazynu Time.

Birkebeiner

1945

Norweski malarz, Knud Bergslien (1827-1908) jest autorem znanego dzieła Birskebeinerne. Obraz przedstawia scenę z 1206 roku: dwóch jadących na nartach wojowników, wiozących młodego księcia, Hakona Hakonssona, w bezpieczne miejsce. W 1945 Bergans wykupił prawa do użycia obrazu za 5000 koron norweskich od spadkobierców Bergsliena.

Od tego czasu nazwa Birkebeiner jest zastrzeżona przez markę Bergans. Obraz służył za wizytówkę firmy przez 50 lat. W dniu dzisiejszym produkty Bergans ozdabia się miniaturką obrazu Bergsliena.

Rama nośna dla dzieci

1930

W połowie lat trzydziestych  stworzonych zostało kilka modeli ram nośnych dla najmłodszych. Dziecko siedziało na krzesełku przyspawanym do zaprojektowanej przez Bergans ramy. Przełomem było wykonane w 1970 i wypuszczone na rynek trzy lata później siodełko. Dzięki swojej innowacyjnej konstrukcji produkt zdobył sympatię zarówno rodziców, jak i samych dzieci (dziecko siedziało w ten sposób, że mogło na bieżąco śledzić wędrówkę rodzica).

Slirekniver

1931

Produkcja noży ruszyła w firmie Bergans w 1931 roku. Sprzedawano je z pochwami. Najpopularniejszym modelem był wówczas Sliring. Nóż wyróżniał się na tle innych cieńszym ostrzem oraz surowcem – wyrabiano go ze stali nierdzewnej. Oferta Bergans obejmowała noże różnych rozmiarów. Dostępne były zarówno mniejsze noże skautowskie, jak i większe modele myśliwskie.

Początkowo za produkcję stali odpowiadał Kongsberg Våpenfabrikk. Później produkcję przejęli mniejsi producenci z Mory oraz Ekilstuny. Łącznie powstało ponad 300 różnych modeli noży Bergans.

Richard E. Byrd

1928-1930, Richard E. Byrd, Antarktyda

W 1928 roku amerykański lotnik Richard E. Byrd udał się w swoją pierwszą podróż na Antarktydę, w której udział wzięły trzy statki i dwa statki. Po założeniu bazy w Zatoce Wielorybów na Lodowcu Szelfowym Rossa zaczęto przeprowadzać liczne badania geologiczne – zarówno przy użyciu psich zaprzęgów, jak i samolotów.

W listopadzie następnego roku Byrd odbył słynny lot nad biegunem południowym. Lot tam i z powrotem zajął Amerykaninowi 18 godzin i 41 minut. Ponieważ załoga samolotu miała trudność z osiągnięciem wystarczającej wysokości, zdecydowano opróżnić zbiorniki z paliwem i wyrzucić zapasy żywnościowe, które im pozostały.

Wyprawa zakończyła się sukcesem i trafiła na karty historii. Spędziwszy jeszcze jedno lato w bazie nad Zatoką Wielorybów, Byrd i reszta zespołu bezpiecznie wróciła do domu.

Roald Amundsen zdobył biegun północny na pokładzie sterowca Norwegia

1926

 W 1926 roku Amundsen dokonał pierwszego przelotu nad biegunem północnym na pokładzie sterowca  Norwegia. Załoga statku składała się łącznie z 16 osób, w tym z Lincolna Ellswortha – nawigatora – Jacoba Bjerknesa, meteorologa, oraz Oskara Omdala, mechanika.

Generał Charles G. Bruce

1922-1924, Pierwsza wyprawa na Mount Everest

Brytyjską wyprawę na Mount Everest z 1922 uważa się za pierwszą wyprawę wysokogórską z wyraźnie zaznaczonym celem zdobycia szczytu najwyższej góry na Ziemi. Była to jednocześnie pierwsza próba zdobycia Everestu od strony Tybetu.

Zdobycie Everestu od południa nie było wówczas możliwe, gdyż granice Nepalu były wtedy zamknięte dla przybyszów z Zachodu. Kierownikiem wyprawy mianowano generała Charlesa G. Bruce’a, który miał duże doświadczenie w wędrówkach po Himalajach. Ostatecznie, z powodu rany nogi, Bruce nie zdecydował się zaatakować szczytu Everestu.

Ernest Henry Shackleton

1914-1917, endurance expedition  

Po zwieńczonej sukcesem wyprawie na biegun południowy z 1912 roku, irlandzki odkrywca, Ernest Shackleton, podjął kolejną wyprawę antarktyczną, zwaną Endurance Expedition (1914/1917).

Wyprawa transantarktyczna nie powiodła się. Żaglowiec Endurance ugrzązł w lodach Antarktyki, a gruba pokrywa lodowa powoli miażdżyła statek, co zmusiło załogę do opuszczenia go. 15 listopada 1915 roku Endurance zatonął, ale dzięki bohaterstwu Shackletona cała załoga przeżyła.

Norweskie Siły Zbrojne

1913

Norweskie Siły Zbrojne używały plecaków marki Bergans.

Robert F. Scott

1911, biegun południowy

Robert Falcon Scott wraz ze swoimi towarzyszami zdobył biegun południowy. Wszyscy członkowie ekspedycji byli zaopatrzeni w plecaki Bergans.  

Roald Amundsen

14.12.1911 – Wyścig na biegun południowy

14 grudnia 1911 roku norweski badacz Roald Amundsen zdobył najbardziej wysunięty na południe punkt na Ziemi. Wyprawa zaopatrzona była w plecaki Bergans.

Zespół Amundsena dotarł na biegun południowy 33-34 dni przed ekspedycją, na czele której stał Robert Falcon Scott. Amundsen nazwał założoną na Antarktydzie bazę Polheim (Dom na biegunie), a obszar okalający biegun południowy,  który dziś nazywamy Płaskowyżem Polarnym, mianował na cześć norweskiego monarchy Płaskowyżem Króla Haakona VII.

Zanim zaczęli podróż powrotną, Amundsen i jego zespół postawili mały namiot, w środku którego zostawili list, potwierdzający ich osiągnięcie (na wypadek gdyby nie dotarli bezpiecznie do bazy Framheim). Ekspedycja Amundsena dotarła bezpiecznie do Framheim 25 stycznia 1912 roku. Sukces, jaki niewątpliwie osiągnął Norweg nagłośniono 7 Marca, kiedy Amundsen dotarł do Hobartu w Australii.

Wyprawa, której przewodził Norweg zakończyła się sukcesem dzięki starannemu przygotowaniu, dobremu sprzętowi, konsekwentnemu podążaniu po wyznaczonej sobie trasie (Amundsen nie przeprowadził po drodze żadnych pomiarów, a podczas całej wyprawy zrobił jedynie dwa zdjęcia), zrozumienia dla psów oraz umiejętnemu użyciu nart. W przeciwieństwie do tragicznej w skutkach wyprawy Scotta (Anglikowi nie udało się pokonać podróży powrotnej), wędrówka Norwega przebiegła raczej gładko i spokojnie.

Plecaki ze skóry

1910

W roku 1910 powstały w Bergans pierwsze skórzane plecaki.

PATENT NR 20547 – POCZĄTEK NORWESKIEJ PRZYGODY PRZEMYSŁOWEJ

1908-1909

Początki innowacyjnej działalności firmy Bergans datuje się na 1908, a wszystko za sprawą Ole F. Bergana, wytwórcy rowerów, zapalonego myśliwego i wędrowcy. Mówi się, że Bergan wynalazł Stelaż Bergans podczas jednej z wypraw myśliwskich. Ponoć kiedy dotarł na zamierzone miejsce czuł się wyczerpany i obolały. Stelaż, który skonstruował wtedy w myślach uczynił markę Bergans wiodącym dostawcą plecaków, którym firma zresztą pozostaje – nieprzerwanie od przeszło 100 lat – do dnia dzisiejszego.